Per multos annos Numitor inter Albanos regnat. Filium non habet, sed unam filiam Rheam Silviam. Amulius tyrannum Albranorum ex patria expellit et inter Albanos regnat. Rhea geminos filios habet: Romulum et Remum. Amulius, qui Rhae filios timet, in altum fluvium puerum iactat. Sed fluvius Romulum et Remum ad terram portat. Itaque fluvius pueros conservat. In ripa iacent gemini et clamant. Lupa audit et appropinquat; ubi geminos videt, in speluncam portat et ibi nutrit. Postea Faustulus agricola geminos invenit et in casam suam portat. Per multos annos gemini in agricolarum casis habitant. Tandem in partiam reveniunt. Romulus et Remus Roman prope Faustuli casam aedificant. Sed rixa est inter geminos; itaque Romulus solus laborat. Primim deos orat, deinde aratro Romae muros designat; tum murum aedificant. Adhue non alti sunt muri, ubi Remus appropinquat. Remus, ubi parvos muros videt, ridet. Tum Celer, unus e Romuli amieis Remum rogat: "Cur rides?". Remus respondet: "Rideo, quod muri parvi sunt" - et trans murum saltat. "Quod rides" - inquit Celer - "te neco". Deinde hasta Remum necat. Romulus ad murum properat et Remum mortuum videt. Primum dolet, deinde "O amiee - inquit - iure Remum necas, quod trans murum salti. Ita de Romulo et Remo poetae fabulam narrant. Romulus per multos annos inter Romanos solus regnat.

Przez wiele lat wśród Albańczyków panował Numitor. Nie ma syna, ale jedną córkę, Rheę Silvię. Amulius wypędza tyrana Albańczyków z kraju i panuje wśród Albańczyków. Rea ma synów bliźniaków: Romulusa i Remusa. Amulius, który boi się dzieci Rhae, wrzuca chłopca do głębokiej rzeki. Ale rzeka niesie Romulusa i Remusa na ląd. I tak rzeka chroni dzieci. Bliźniacy leżą na brzegu i płaczą. Wilk słyszy i zbliża się; kiedy widzi bliźniaki, przenosi je do jaskini i tam je karmi. Później Faustulus, rolnik, odnajduje bliźniaki i zabiera je do swojej chaty. Bliźniacy przez wiele lat mieszkali w wiejskiej chacie. Wreszcie wracają na imprezę. Romulus i Remus budują rzymską chatę w pobliżu Faustuli. Ale między bliźniakami doszło do kłótni; dlatego Romulus pracował sam. Najpierw modli się do bogów, potem zaznacza pługiem mury Rzymu; potem budują mur. Adhue, ściany w miejscu, gdzie zbliża się Remus, nie są wysokie. Remus śmieje się, gdy widzi małe ściany. Następnie Celer, jeden z przyjaciół Romulusa, pyta Remusa: „Dlaczego się śmiejesz?”. Remus odpowiada: „Śmieję się, bo ściany są małe” – i przeskakuje przez ścianę. „Z czego się śmiejesz”, powiedział Celer, „zabiję cię”. Następnie włócznia zabija Remusa. Romulus podbiega do ściany i widzi martwego Remusa. Najpierw cierpi, potem „O moja miłości” – powiedział – „musisz zabić Remusa, bo przeskoczył mur. W ten sposób poeci opowiadają historię Romulusa i Remusa. Romulus panował samotnie wśród Rzymian przez wiele lat lata.